نجات عبارت است از یک سری عملیاتی که منجر به رهایی افراد زنده از شرایط بحرانی و به دام افتاده می شود و هم چنین انجام کمک های نخستین بر روی انها که از وخامت حال افراد جلوگیری نماید.
کارهای عملی اساس اموزش نجات است و اموزش عملی یا تئوری برای تفهیم مسئولیت ها وفهم بهتر کارهای عملی به کار میرود و اموزش شفاهی به تنهایی دارای ارزش کمی بودهوهمچنین نمایش یک عمل نجات بدون اینکه نجات گران عملا" وشخصا" ان را انجام ندهند فایده چندانی ندارد.
مهارت انضباط وکار دسته جمعی که با اطلاعات فنی توام باشد از جمله عوامل بسیار مفید در عملیات نجات هستند.این عوامل را فقط با کارهای عملی وواقعی میتوان بدست اورد.
کار نجات یک کار کاملا" فنی است واجرای صحیح ان احتیاج به اموزش و تمرین و مهارت های خاصی دارد.افرادی که بخواهند در مرحله اولیه و ابتدایی تا قبل از رسیدن دسته های متخصص و تعلیم دیده عملیات نجات را انجام دهند بایستی توجه داشته باشند که چه کارهایی را باید به مرحله اجرا بگذارند.کلیه عملیات نجات باید به طور گروهی یا دسته جمعی انجام شود . بایستی دستورات فرمانده گروه را دقیقا" و به موقع اجرا کرد.زیرا ممکن است جان مصدوم وشاید جان خود نجات گر نیز به خطر افتد واین بستگی به اطاعت واجرای حتی کوچکترین دستور فرمانده گروه دارد.
در عملیات نجات نتیجه کار یک فرد تعلیم دیده و با هوش به مراتب بیشتر و موثرتر از قدرت ونیروی جسمانی اوست.
نقش و وظایف امدادگر در صحنه اسیب:
به هر دوره دیده داوطلب یا مامور که اقدام به ارائه کمکهای مورد نیاز نماید امدادگر گفته می شود و او به عنوان یک فرد کمک دهنده می تواند وظایف متعددی را در صحنه اسیب بر عهده دارد.
این وظایف و نقشها بسته به نوع .شرایطحادثه به شرح زیر متفاوت میباشد:
۱ـ رسیدگی سریع و مناسب به مصدومین موجود درصحنه اسیب یا بیماران.
۲ـ حفاطت از سلامت خود.
۳ـ حفاظت وایمنی صحنه اسیب.
۴ـ درخواست کمک از مراجع ذی صلاح(اورژانس اتش نشانی هلال احمر پلیس و....
۵ـ مشارکت در عملیات جستجو ونجات(sar).
۶ـ دستیابی به مصدوم و رها سازی.
۷ـ انجام ارزیابی مصدوم و سانحه.
۸ـ اجرای کمکهای اولیه و اقدامات ضروری.
۹ـ انتقال مصدوم( در صورت لزوم).
۱۰ـ هدایت اطرافیان ونظاره گران به انجام اقدامات ضروری( مدیریت صحنه).
۱۱ـ کنترل فعالیت ها و اقدامات اطرافیان و نظاره گران صحنه اسیب.
۱۲ـ کمک به پرسنل اورژانس و سایر نیرو های امدادی(در صورت لزوم).
۱۳ـ مکتوب سازی اقدامات و مراقبت ها.
۱۴ـ اطلاع رسانی.
۱۵ـ حمایت روانی از اسیب دیدگان.
۱۶ـ پشتیبانی عملیات.
۱۷ـارتقاء سطح معلومات و مهارت های خود و دیگران.
ادامه مطلب...
آمار
وب سایت:
